دلایلی که مغز ما دوست دارد کارها را به تعویق بیاندازند
در حدود سال ۲۰۰۶، دو استاد دانشگاه هاروارد دلایل به تعویق انداختن کارها و اهمال‌کاری را مطالعه کردند.
این که چرا از انجام کارهایی که می‌دانیم باید انجام دهیم و مشخص است که برای ما مفید هستند، اجتناب می‌کنیم؟
برای پاسخ به این‌سوال، این دو استاد دانشگاه به نام‌های تاد راجرز و مکس بازرمن، تحقیقی را انجام دادند که در آن از شرکت‌کنندگان پرسیده شد که آیا با ثبت‌نام در برنامه پس‌انداز موافقت می‌کنند که به‌طور خودکار دو درصد از حقوق و دستمزد آنها را در حساب پس‌انداز قرار می‌دهد.
تقریباً همه شرکت‌کنندگان موافق بودند که پس‌انداز کردن ایده خوبی است، اما رفتار آنها خلاف این را نشان می‌داد.
در یکی از سناریوها از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا در اسرع وقت در برنامه پس‌انداز ثبت‌نام کنند.
در این سناریو، تنها ۳۰ درصد با ثبت‌نام در این طرح موافق بودند.
در سناریوی دیگری، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا در آینده‌ای دور (مانند یک سال از امروز) در برنامه پس‌انداز ثبت‌نام کنند.
در این سناریو، ۷۷ درصد با ثبت‌نام در این طرح موافقت کردند.
چرا جدول زمانی بر پاسخ‌های آنها تاثیرگذار بود؟
همان‌طور که پیداست، این آزمایش کوچک اطلاعات زیادی در مورد دلایل به تعویق انداختن کارهایی که می‌دانیم باید انجام دهیم به ما می‌دهد.
تعویق در کار
چرا ما کارها را به تعویق می‌اندازیم: حال شما در برابر آینده شما
همه‌ی ما تمایل داریم که به زمان حال خود بیش از حد اهمیت دهیم و این میزان اهمیت را به آینده نمی‌دهیم.
ما دوست داریم پیامدهای کارهایمان را خیلی سریع مشاهده کنیم، خصوصا اگر انتخاب‌هایی که می‌کنیم تا آینده‌ای دور مشخص نخواهند شد.
به عنوان مثال،
- لذت خوردن یک دونات در همان لحظه است، در حالی که پیامد ورزش نکردن تا چندین ماه مشخص نخواهد شد!
- نتیجه‌ی خرج کردن پول را همین امروز می‌بینید (خریدن یک گوشی آیفون)، در حالی که پیامد پس‌انداز نکردن برای دوران بازنشستگی تا سنین بالا مشخص نخواهد شد!
- نتیجه‌ی مصرف نامحدود سوخت‌های فسیلی را همین امروز مشاهده می‌کنیم (انرژی بیشتر، گرمای بیشتر، برق بیشتر)، در حالی که پیامدهای تغییرات اقلیمی تا دهه‌ها نمایان نخواهد شد!
با این وجود، وقتی این مشکلات را در آینده‌ای دور تصور می‌کنیم، معمولا انتخاب‌هایمان دستخوش تغییر می‌شوند.
در بازه‌ی زمانی یک ساله، ترجیح می‌دهید دونات بخورید و اضافه وزن پیدا کنید یا ورزش کنید و سالم باشید؟
در بلندمدت انتخاب آسان است، اما وقتی نوبت به انتخاب در زمان حال می‌رسد ما هزینه‌ها و پیامدهای بلندمدت را نادیده می‌گیریم.
اقتصاددانان رفتاری از این مفهوم با عنوان «تناقض زمانی» یاد می‌کنند.
زیرا وقتی به آینده فکر می‌کنیم، می‌خواهیم انتخاب‌هایی داشته باشیم که به مزایای بلندمدت منجر می‌شوند (بله، من بیشتر صرفه‌جویی خواهم کرد!)، اما وقتی در مورد امروز و زمان حال فکر می‌کنیم، انتخاب‌هایی را اتخاذ می‌کنیم که به مزایای کوتاه مدت منجر می‌شوند (همین حالا پول را خرج می‌کنم!).
عملکرد مغز
من دوست دارم این مشکل را حال شما در برابر آینده شما بنامم.
آینده شما به خوبی می‌داند که باید تصمیم‌هایی بگیرد که منجر به بالاترین سود در بلندمدت خواهند شد، اما حال شما کارهایی که منجر به سود آنی می‌شوند را بیش از حد ارزش‌گذاری می‌کند.
خوب، حالا که دلایل به تعویق انداختن کارها و اهمال‌کاری را می‌دانیم، چگونه می‌توانیم با آن مقابله کنیم؟
پاسخ به تناقض زمانی
اگر می‌خواهید به تعویق انداختن کارها را کنار بگذارید و انتخاب‌هایی با پیامدهای بلندمدت بهتری داشته باشید، باید راهی را پیدا کنید که حال شما در جهت منفعت آینده شما عمل کند.
اهمیت دادن به آینده
شما سه گزینه اصلی دارید:
- پاداش رفتارهای طولانی‌مدت را فوری کنید.
- هزینه‌های به تعویق انداختن کارها را فوری کنید.
- فاکتورهای محرک اهمال‌کاری را از محیط خود حذف کنید.
بیایید هر یک را توضیح دهیم.
۱٫ پاداش رفتارهای طولانی‌مدت را فوری کنید.
دلیل به نعویق انداختن کارها این است که ذهن ما سود فوری می‌خواهد.
اگر بتوانید راهی پیدا کنید تا مزایای انتخاب‌های بلندمدت سریع‌تر نمایان شوند، اجتناب از به تعویق انداختن کارها آسان‌تر می‌شود.
یکی از راهکارها این است که سود و مزایایی که در آینده نصیب شما خواهد شد را تصور کنید.
تصور کنید اگر این ۳۰ پوند چربی اضافی را آب کنید، زندگی شما چگونه خواهد بود.
به این فکر کنید که چرا پس‌انداز پول در حال حاضر برای آینده شما مهم است.
سود آینده را در لحظه حال تصور کنید.
کار مغز در به تاخیر انداختن
۲٫ هزینه‌های به تعویق انداختن کارها را فوری کنید.
راه‌های زیادی وجود دارند که شما را مجبور می‌کنند تا پیامدهای به تعویق انداختن کارها زودتر مشخص شوند.
به‌عنوان مثال، اگر به‌تنهایی ورزش می‌کنید، کنار گذاشتن تمرین در هفته آینده به‌هیچ‌وجه بر زندگی شما تأثیر نمی‌گذارد.
سلامتی شما بلافاصله بعد از به تعویق انداختن یک جلسه تمرینی به خطر نمی‌افتد.
هزینه به تعویق انداختن ورزش تنها پس از هفته‌ها و ماه‌ها تنبلی رنج‌آور می‌شود.
بااین‌حال، اگر شما از قبل برنامه‌ریزی کرده‌اید که ساعت ۷ صبح دوشنبه آینده با یک دوست تمرین کنید، پیامد نادیده گرفتن آن تمرین خیلی سریع‌تر مشخص خواهد شد.
اگر به موقع سر تمرین حاضر نشوید، از نگاه دوستتان یک متقلب خواهید بود.
در اینجا چند روش برای فوی کردن هزینه‌های اهمال‌کاری برای شما آورده شده است:
- برای رفتار خود یک موعد تعیین کنید. (من هر دوشنبه مقاله جدیدی منتشر خواهم کرد)
- روی رفتار خود شرط‌بندی کنید. (برای هر تمرینی که از دست می‌دهم، ۵۰ دلار به دوستم می‌پردازم.)
- یک پیامد فیزیکی برای رفتار خود مشخص کنید. (برای هر ظرفی که نشسته در سینک ظرفشویی باقی می‌ماند، باید ۲۵ تا شنای سوئدی انجام دهم.)
توجه به آینده خود
۳٫ فاکتورهای محرک اهمال‌کاری را از محیط خود حذف کنید.
قوی‌ترین راه برای تغییر رفتار، تغییر محیط است.
دلیل این موضوع نیاز به توضیح زیادی ندارد.
در شرایط عادی، ممکن است به‌جای خوردن سبزیجات، یک بیسکوییت بخورید.
اما اگر بیسکوییت در دسترس نباشد، چطور؟ اگر با انتخاب‌های بهتر احاطه شده باشید، انتخاب درست بسیار آسان‌تر است.
عوامل مزاحم را از محیط خود حذف کنید و فضایی با معماری انتخاب بهتر ایجاد کنید.
آیا می‌خواهید یک‌قدم بیشتر پیشرفت کنید؟ می‌توانید محرک‌هایی را به محیط خود اضافه کنید که رفتارهای خوب را ترغیب می‌کنند.
راه پیش رو
پل گراهام می‌گوید: «ما بیش‌ازپیش با آنچه به آن نه می‌گوییم تعریف می‌شویم»
هرروز، ما با صدها تصمیم کوچک روبرو هستیم.
فکر کردن به آینده بهتر
یک گزینه این است که راه آسان را انتخاب کرده و در جهت لذت لحظه‌ای گام برداریم و گزینه‌ی دیگر نه گفتن به وسوسه‌ها و محرک‌ها و تعهد به یک رفتار با پیامد بلندمدت است.
این انتخاب‌های روزانه درنهایت واقعیت ما را مشخص می‌کنند.
عوامل محرکی که از آنها اجتناب می‌کنیم، ظرفیت موفقیت ما را مشخص می‌کنند.
لینک منبع: jamesclear.com
