به موفقیت هایی که کسب کردین فکر کنین و احساسی که بدست میارین رو روی روابطتون، شغلتون و علایقتون منعکس کنین. شاید اونقدری که میخواستین هنوز موفق نشدین ولی با خودتون مهربون باشین و قدردان زندگیتون باشین.

به ما آموخته شده که مشکلاتمون رو حل کنیم، ولی یاد ندادن موفقیت هامون رو ستایش کنیم.

و در نتیجه ما این دستاوردهامونو وارد شخصیتمون نمیکنیم

حتی کوچیکترین هاشونو

وقتی شما از پس کاری به خوبی برمیاین، با خودتون بگین،

“به خوبی انجامش دادم!”

“من آدمیم که از پس کارها به خوبی برمیاد”

بهش فکر کنین،

به تفاوت کسی که با خودش میگه “من همه چیو خراب میکنم” با کسی که میگه، “من کارارو به خوبی انجام میدم.”

مثلا من همیشه همچین حسی توی زندگیم دارم.

منو میتونین توی هر شرایطی که بخواین قرار بدین و من از پسش به خوبی برمیام.

میدونم که میتونم. شاید نه در همون لحظه، ولی بالاخره راهی پیدا میکنم.

اعتماد به نفس باوریه که کمک میکنه تا از پس خیلی چیزها بربیایم.

اما اگه توی زندگیتون خیلی از مشکلات رو حل کرده باشین

ولی این موفقیت هارو هیچوقت وارد شخصیتتون نکرده باشین که بتونین بگین، “من توانا هستم. من آدم توانایی هستم”

درنتیجه با هر مسئله جدیدی که مواجه میشین، براتون سختو طاقت فرساست، نه؟

آیا حقیقت نداره که وقتی دستاوردهاتون، توانایی هاتون، مهارت هاتون، تصمیم ها و زحمت های گذشتتون رو

در نظر نمیگیرین، مشکلات جدید براتون پر فشارو طاقت فرسا میشه؟