بذارین یه داستان کوتاه رو براتون تعریف کنم. زمانی که دبیرستانی بودم، معلم ازمون خواست یه مقاله بنویسیم اما چون قرار بود یه مقاله بلند بالا باشه، بهمون یه ماه کامل برای تموم کردنش وقت داد.
.
اون موقع ها من آدم دقیقه نودی بودم و از اونجایی که تا زمان تحویل فرصت زیادی باقی بود حتی به شروع کردنش هم فکر نکردم
.
.
در عوض به نظرم اومد بهتره زمانم رو با بازی های ویدیویی بگذرونم
.
.
چند روز گذشت و زمان تحویل داشت نزدیک و نزدیک تر میشد اما من حتی یک کلمه هم ننوشته بودم
.
تقزیبا دو روز قبل از تحویل مقاله من به این نتیجه رسیدم که زمان انقدر کمه که ممکنه نتونم به موقع تمومش کنم
.
این موقع بود که کاملا دچار استرس و ترس شدید شدم. فقط دو روز باقی مونده بود که من با تمرکز تمام شروع به نوشتن کردم. تموم کردن اون مقاله اولویت اولم شد و همه چیزهای دیگه در درجه دوم قرار گرفت.
.
من دیگه به بازی های ویدیویی یا چیز دیگه ای فکر نمیکردم. تمام تمرکزم روی مقاله بود
.
.
.
خوشبختانه در آخر تونستم تمومش کنم و به موقع تحویلش بدم و بهتر از اون اینکه نمره خوبی هم گرفتم
.
.
.
بذارین قانون پارکینسون رو براتون توضیح بدم
.
.
این قانون میگه که: کارها توی زمانی که برای تکمیلشون داریم گسترش پیدا میکنن.
.
ممکنه یه کم گیج کننده به نظر برسه، بذارین توضیح بدم دقیقا به چه معنیه
.
اگه کسی به شما یه هفته وقت بده که چمن حیاطش رو بزنین، یک هفته طول میکشه تا این کار رو بکنین
.
اگه یه ماه به شما وقت بدن، یک ماه طول میکشه
.
و اگه یک سال به شما وقت بدن، یک سال تمام طول میکشه!
.
اساسا هرچقدر زمان بیشتری برای انجام کاری داشته باشین بیشتر هم طول میکشه که تمومش کنین
.
و هرچقدر کمتر برای رسیدن به یه هدف زمان داشته باشین، بیشتر احتمال داره که توی زمان تعیین شده بهش برسین
.
.
اما اگه برای یه هدف یا یه کار زمان مشخصی تعریف نشده باشه، به احتمال خیلی زیاد هیچوقت انجام نمیشه
.
.
هرزمانی که میخوایم کاری رو انجام بدیم، چه نوشتن یه مقاله برای مدرسه باشه یا زدن چمن حیاط کسی، ما این اشتباه رو میکنیم و فکر میکنیم هرچقدر برای تموم کردنش به خودمون بیشتر زمان بدیم، نتیجه هم بهتر خواهد بود
.
.
اما اگه نگیم همیشه غالبا، بیشتر زمان رو تلف میکنیم و فقط یه قسمت کمی از اون رو صرف رسیدن به اهدافمون می کنیم.
.

اگه کسی بهتون یک ماه وقت بده تا چمن های حیاط رو بزنین، احتمالا ۲۹ روز طول میکشه که کار رو حتی شروع کنین، صرفا به این دلیل که شما میدونین این کار یک روز زمان میبره.
.
.
بنابراین ۲۹ روز رو تلف میکنین چون میدونین برای شروع کردن کار بیشتر از نیاز زمان دارین. همین اتفاق در مورد مقاله من در دبیرستان افتاد
بیشتر ماه صرف کارهای دیگه شد و فقط یه قسمت کمی از زمان صرف نوشتن شد.
.
اگه به من به جای یک ماه یک هفته برای نوشتن مقاله وقت میدادن، توی یه هفته تمومش میکردم.
.
.
باید به زمانی که داریم مثل آتیش نگاه کنیم
.
زمانی که مهلت زیادی داریم آتیش کوچکه
.
هنوز زندگی شما رو تهدید نمیکنه، به همین خاطره که سریعا خاموشش نمیکنین
.
و درعوض روی چیزهای دیگه متمرکز میشین
.
همین طور که به پایان زمانی که داریم نزدیک میشیم، آتیش بزرگ و بزرگتر میشه
.
چیزی که در نهایت اتفاق میفته اینه که اون آتیش کوچک به حدی بزرگ میشه که ممکنه کل خونه شما رو بسوزونه!
.
و حالا شما دیگه چاره ای ندارین جز اینکه در سریعترین زمان ممکن خاموشش کنین. به همین خاطر این کار به اولویت اولتون تبدیل میشه
.
.
زمانی که خونتون داره میسوزه شما دیگه کار رو عقب نمیندازین و وقتتون رو روی چیزهای بی اهمیت تلف نمیکنین. دیگه وقت ندارین که ۱۰ دقیقه ایمیلتون رو چک کنین یا اینکه خیلی سریع توی تویتر یا اینستاگرام بچرخین. دیگه به بازی های ویدیویی هم فکر نمیکنین
.
نه، اون چیزهایی که معمولا بیشتر وقتتون رو میگیره حالا دیگه در درجه دوم قرار داره یا اصلا اهمیت نداره در عوض خاموش کردن اون آتیش به اولویت اولتون تبدیل میشه
.
به عبارت دیگه، چون مهلت نهایی خیلی نزدیکه یا به این دلیل که آتیش خیلی بزرگ شده شما وظایفتون رو خیلی بهتر اولویت بندی میکنین
دیگه نمیتونین وقت تلف کنین یا درست مثل خیلی از افراد خودتون رو درگیر جزییات بی اهمیت کنین.
.
در عوض شما کاملا روی اون آتیش متمرکز هستین
.
.
.
از نقطه نظر مدیریت زمان، در نظر داشتن قانون پارکینسون اهمیت زیادی داره
.
.
.
.
اگه میدونین کاری برای انجام شدن یه روز زمان نیاز داره به خودتون برای تموم کردنش دو روز وقت ندین. ممکنه فکر کنین که در نظر گرفتن زمان بیشتر باعث میشه نتایج بهتری بگیرین. اما همونطور که اشاره کردم، بیشتر این زمان صرف چیزهای بی اهمیت میشه و نتیجه کاری که براش زمان کمتری داریم اغلب بسیار بهتر از آب درمیاد چون حواستون پرت نیست و تمرکز بیشتری دارین.
.
.
در عین حال باید در تعریف چارچوب زمانی منطقی عمل کنین
.
.
اگه میدونین کاری برای انجام شدن نیاز به یه هفته داره، فردا رو به عنوان مهلت نهایی تعیین نکنین
.
ممکنه این نکته بدیهی به نظر بیاد اما این کاریه که خیلی ها اولین بار که در مورد قانون پارکینسون میشنون انجام میدن. اگرچه شما همیشه میتونین سعی کنین در حدی که ممکنه پاتون رو فراتر بذارین و شاید توی مسیرتون چندین راه میانبر هم پیدا کنین
.
.
بدترین حالت اینه که مقداری از کار رو انجام میدین که نیاز به بازبینی پیدا میکنه
.
حالا، چه مهلتی که دارین کوتاهه و چه زیاده این خیلی بهتر از حالتیه که هیچ زمانی برای خودتون تعیین نکنین
.
یادتون باشه، اگه مهلتی تعیین نکنین، احتمالا هیچوقت به هدفتون نمیرسین
.
پس اگه آتیشی ندارین که کم کم بزرگتر بشه، حتما یه دونه ایجاد کنین!