هرچیزی که به زبونت میاری اول از همه میره توی ناخودآگاه خودت و بعد شخص مقابل…

برای اینکه یه عادت خوب توی خودت شکل بدی، باید یکی از عادت های بدت رو ترک کنی…

گذشته و‌ آینده وجود خارجی ندارند، خودت توی ذهن خودت ساختیشون و‌ فقط خودت میتونی تغییرش بدی…

پدر… تو برای دیگران یک نفری… ولی برای من یه دنیا…

کم داری یا زیاد مهم نیست. مهم اینه که بلدی از همینی که داری لذت ببری؟

وظیفه خودته که از با ارزش ترین داراییت محافظت کنی…

از نقطه ضعف هات به نفع خودت استفاده کن…

تو پای به ره در نه و از هیچ مپرس، خود را بگویدت که چون باید رفت…

نشخوار فکری: توی ذهن زندگی کردن… نوشتن: نگاه کردن به افکار…

مشکلات همیشه توی زندگیت حضور دارند مهم اینه که با لبخند ازشون پذیرایی کنی…

آدم ها میان و میرند ولی نهایتا اونی که تو آینه میبینی قراره تا اخرش برات بمونه…

اضطرابی که تجربه میکنی…

همیشه کیفیت با ارزش تر از کمیته…

اینکه مهربون باشی، هیچ هزینه ای برات نداره، ولی با ارزش ترین کاریه که میتونی انجامش بدی…

فقط با شادی و شوقه که میتونی رو به جلو حرکت کنی. مراقب روحیت باش…

قدردان مادرت باش چون فقط یکی داری…

جنگ همیشگی دل و عقل…

باید پایین زندگی رو تجربه کنی تا بالا معنی پیدا کنه

انقدر درگیر بهتر کردن خودت باش که فرصت غر زدن و قضاوت کردن دیگران رو نداشته باشی…

ذهن عزیزم انقدر فکر نکن، بیا توی لحظه با هم زندگی کنیم تا تو هم آروم شی…

همه رو دوست داشته باش. همگی از یه خانواده ایم، با تمام تفاوت هامون…

فقط چون اونجا جا میشی معنی این رو نمیده که اونجا جاته. جایی برو که بتونی اونجا رشد کنی…

یه معلم خوب، همون مسیری که تو میخوای بری رو رفته…

اگه کسی رو واقعا دوست داشته باشی… بالاخره یه راهی برای ابراز محبت پیدا میکنی…

من به خودم افتخار میکنم… میدونی چند هزار روز طول کشیده تا برسم به امروزم؟

به محض اینکه کسی یا چیزی رو قضاوت کنی در واقع داری طرز فکر خودت رو میریزی بیرون…

اگه کسی ازت پرسید چکاره ای؟ بگو من شغلم “مهربانیه”

انقدر رنج میکشی…تا نهایتا آگاه شی که اگه رها کنی رنج هم تموم میشه…

هر جور دنیا رو ببینی، همونجوری تجربش میکنی، قشنگ دیدن رو انتخاب کن…

این همون درخته ولی توی دو فصل متفاوت فراموش نکن اتفاقات گذرا هستند…

گاهی کندی، یعنی آگاهی. از دل آرامش، بهترین تصمیم‌ها زاده می‌شن…

هر چقدر بیشتر تو کلت باشی، کمتر خوشحالی …

خوشحال نیستی چون زیادی فکر میکنی، زیاد فکر میکنی چون به خدا اعتماد نداری…

نگران نباش، حتی اگه اون نتیجه ای که میخواستی رو بهش نرسیدی حداقل درس اون تلاش رو یاد گرفتی…

نگران نباش، با همدیگه حلش میکنیم…

ذهنت رو با افکار محبت آمیز آبیاری کن

یکم مهربون تر با خودت صحبت کن…

با ذهنت مهربان باش…

راز رسیدن به آرزو ها، با آرامش و تلاش شدنیه…رازش اینه که در هر لحظه که به سمت آرزوهات حرکت میکنی…

برای اینکه آدم خوشحالی بمونی باید منظم و مستمر خوشحال باشی…